اطلاعات توپ فضایی روس‌ها پس از ۴۰ سال فاش شد

روس‌ها ۴۰ سال پیش و زمانی که دو بلوک شرق و غرب روزهای گرم جنگ سرد را پشت سر می‌گذاشتند، اقدام به شلیک از طریق توپی کردند که نه روی زمین، بلکه روی ایستگاه فضایی قرار گرفته بود. این توپ لقب تنها توپی را در تاریخ به خود اختصاص داده که در مدار زمین مورد استفاده قرار گرفته است.

متخصصان شوروی سابق در سال ۱۹۷۰ میلادی اقدام به نصب توپ R-23M Kartech روی ایستگاه فضایی نظامی خود با عنوان آلماز کردند. توپ مورد استفاده روی این ایستگاه فضایی نسخه‌ای بهبود یافته از توپ‌هایی است که در هواپیماهای بمب افکن روسی مورد استفاده قرار گرفته بود. نسخه‌ی اصلی این توپ ۲۳ میلی‌متری توسط آرون ریختر توسعه یافته و روی بمب افکن قدرتمند Tu-22 توپولوف بلیندر نصب شده بود. بمب افکن توپولف Tu-22 از جمله‌ی هواپیماهای مافوق صوتی است که شوروی در جریان جنگ سرد توسعه داده بود.

برخلاف نسخه‌ی اصلی این توپ که همگان با آن اشنا بودند، نسخه‌ی مورد استفاده در ایستگاه فضایی روس‌ها تاکنون ناشناخته باقی مانده بود؛ تا اینکه هویت این جنگ افزار به لطف برنامه‌ی تلویزیونی پخش شده در یک کانال روسی هویدا شد.

در زمان اوج رقابت‌های فضایی که طی آن دو ابرقدرت برای هم شاخ و شانه می‌کشیدند، روس‌ها از ترس حمله و جاسوسی از ماهواره‌های خود که در مدار زمین قرار داشت، دست به تجهیز ایستگاه فضایی خود به یک قبضه توپ زدند. براساس اطلاعات ارائه شده وجود خصومت بین دو ابرقدرت شرق و غرب، احتمال حمله به تجهیزات فضایی طرفین را به امری ممکن تبدیل کرده بود؛ از این روی، پیش‌بینی روش‌های مقابله یکی از روش‌هایی بود که روس‌ها رنگ واقعیت به آن بخشیدند.

روس‌ها برای پیاده کردن برنامه‌ی خود، ایستگاه فضایی آلماز یا همان الماس را انتخاب کردند. این ایستگاه فضایی با هدف پیشبرد اهداف نظامی در مدار زمین قرار گرفته بود. ایستگاه الماس در کنار بهره‌گیری از یک توپ، از انواع دوربین‌ها و رادارها نیز به منظور انجام وظایف شناسایی و جاسوسی بهره می‌برد.

بنابر اطلاعات ارائه شده، این توپ توسط یک موسسه‌ی تحقیقاتی-نظامی زیر نظر الکساندر نودلمن توسعه یافته است. متخصصان این موسسه در نهایت توپی ۱۴.۵ میلی متری را طراحی کردند که با بهره‌گیری از فناوری شلیک سریع، توانایی هدف قراردادن انواع سوژه‌ها از فاصله‌ی ۳.۲ کیلومتری را داشت. این توپ قادر است ۹۵۰ تا ۵۰۰۰ شلیک را در دقیقه داشته باشد. همچنین سرعت هر یک از گلوله‌های شلیک شده توانایی رسیدن به سرعت ۶۹۰ متر در ثانیه را دارا بوده که بیشتر از سرعت صوت است.

البته استفاده از این توپ در ایستگاه فضایی تا حدودی توانایی‌ آن را محدود کرده بود؛ بطوریکه اپراتورها مجبور بودند برای هدفگیری دقیق در صورت نیاز، ایستگاه ۲۰ تنی را در جهات مختلف حرکت دهند.